De kou is koning.

Tijdens de nacht doken de temperaturen onder het vriespunt en dus wachtte een bevroren kajak op Thomas in de ochtend. In de voormiddag werd een extra stop ingelast om de handschoenen te kunnen wisselen, er lag ijs op. Ook de voeten hadden het weer hard te verduren; er is geen bewegingsruimte in de smalle punt van de kajak waardoor het een uitdaging is om de bloedcirculatie op pijl te houden. Maar de schoonheid van de natuur onderweg maakte opnieuw alles goed. Er viel heel wat wild te bespeuren: herten, bevers, vossen en vogels. 

​

Ondanks de zon en blauwe hemel blijft het ook in de namiddag ijzig koud op het water. Extra kleren en laagjes worden aangetrokken en de muts gaat aan. Door de fysieke inspanning en het op peil houden van de lichaamstemperatuur jaagt Thomas de calorieën er door. Voldoende eten is een extra uitdaging die erbij komt. 

​

Gelukkig is het laatste stuk van de Semois minder grillig en door de sterkere stroming gaat het iets sneller voorruit. Hierdoor is hij tegen valavond op de eindbestemming. Het laatste stuk hoefde hij gelukkig ook niet alleen af te leggen. Een Brusselaar was toevallig tegen stroom met de kajak aan het oefenen en besloot Thomas op de laatste 10 km te vergezellen. Het was een aangename ontmoeting en een onverwachte steun. 

 

Met het einde van dag 3 zijn de eerste 200km getopt. En nu die sokken en natte kledij droogkrijgen. 

​​​​