Ondertussen kennen we de routine: uit de kajak, over de sluis, in de kajak en herhaal en herhaal...

Vandaag bleef het grootste deel van het traject op de Maas. In Namen was er dan de wissel naar de Samber. Maar vandaar was het niet zo ver meer tot de eindbestemming van de dag. De samber is echter een traject tegen stroom; dat wordt harder peddelen. 

 

De ene na de andere sluis lag in het vooruitzicht. En Thomas zag er wel wat tegenop. Iedere keer opnieuw moet die kajak uit het water gesleurd worden, op wieltjes gezet, gedragen op stukken waar rijden niet mogelijk is, om dan weer ter water gelaten te worden een heel stuk verderop. De kajak en het materiaal dat erin ligt wegen samen een dikke 35 kilo. Te zwaar om zomaar even op je schouders te nemen. Ook de vermoeidheid begint door te wegen.

​

Gelukkig gaf de zon nu wel wat warmte en een beetje vakantiegevoel, maar tijd om te relaxen was er niet. In elk geval hadden de voeten het niet meer zo kou en konden de schoenen soms uitgelaten worden. Een verademing. 

​

 

​