Een hardbevochten dag!

Na een diepe slaap wil het lijf nog steeds niet mee. Thomas kan nog steeds niets solide binnenhouden. De deining van het water maakt hem nog steeds misselijk, al is het beter te verdragen dan gisteren. Het zijn vooral de sluizen die op dit moment teveel van hem vragen. Hij moet immers een goed stuk voor de sluis reeds uit het water, daar waar het kan. Met wat geluk heb je een schuine helling die niet al te hoog is. Toch zijn er stukken van meer dan 3 meter hoog waarlangs hij de kajak omhoog moet trekken. Uiteindelijk beslist hij om enkel sluizen die elkaar kort opvolgen al lopend te overbruggen - en ja, met de kajak op wieltjes.

​

Op de middag staat een interview geplant met de locale tv zender CTV aan de megasluis van Strépy. Maar Thomas is Charleroi nog niet voorbij. Dus zit er niets anders op dan de kajak te vervoeren tot aan de plaats van het interview en nadien terug te rijden naar waar Thomas het laatst uit het water kwam om vandaar weer verder te gaan. Hij verlies er bijna 3 uur mee. Gelukkig kan zij tijdens de rit wel wat rusten in de camper. 

​

Nadat we hem zover gekregen hebben een fortimelleke te willen drinken, gaat hij weer het water op voor een stuk van 20 km (ononderbroken door sluizen) tot aan La Louvière. We volgen hem van brug tot brug met de auto want de weg volgt het water niet. Vanuit de verte zien we hem steeds opnieuw half verweest op ons af dobberen. Hij doet zo hard zijn best om in een ritme te komen. Tegen 19u is hij dan eindelijk in La Louvière, wat het oorspronkelijke vertrekpunt van deze ochtend had moeten zijn. Ondanks ons aansporen, wil hij hier niet stoppen. Hij heeft kilometers in te halen, het gaat nog, het is rustig op het water. In de schemer vertrekt hij opnieuw, voor nog eens een kleine 20 kilometer. ​​